Artist statement

Ik heb grote affiniteit met textiel en het verhaal verbonden aan textiel. De term assemblage textiel voelt passend voor mij.

Dat wat ik maak heeft niet zo veel - lees: niks - te maken met een eindproduct. Het is het onderzoek, het proces dat centraal staat. En wordt gestuurd door fascinaties. Mijn fascinatie voor mens zijn, het menselijk gedrag en handelen. Het mysterie van het ‘zijn’ op aarde en de oneindige vragen die daar bij komen. De poëzie van de dingen, in de dingen te vinden. Een open werkelijkheid waar jij als mens tot de verbeelding kan komen om de dingen zelf vorm te geven’. 

Ik koop nooit nieuwe spullen, ik werk alleen met gevonden, gekregen en dus bestaande materialen. De vorm van een werk wordt bepaald door het intuïtief en associatief kiezen en combineren van deze objecten en materialen. Door samen te werken met het materiaal, kan het mij een uitnodiging geven om er op een bepaalde manier mee te werken of een techniek toe te passen.

In het materiaal kan ik iets doorgronden, iets wat niet op de oppervlakte ligt. Het zorgt ervoor dat ik een moment/gevoel kan vast leggen. Tijdens het struinen en (voor)selecteren van materiaal, zoek ik naar iets dat vertrouwd en herkenbaar is, maar tegelijkertijd ook iets wat mysterieus is en een nieuwsgierigheid op wekt’. 

Ambities

Een experiment van creëren 'een plek waar we allemaal naartoe kunnen verdwijnen, in plaats van anti-alles te zijn of het schrijven van een nieuw manifest, of in plaats van voor als te zijn en het nieuwste te kopen'. 

Geleerd tijdens de studie

Om dicht bij mezelf te blijven!

Pronken met andermans veren - Assemblage textiel

Elke zaterdag lees ik het volksmagazine. Hier staat altijd een interview in met een bekende Nederlander. Ik betrap mezelf erop dat ik af en toe weg droom bij het lezen van deze interviews. Wat zal ik zelf gezegd hebben op deze vragen? Hoogs waarschijnlijk kom ik daar nooit achter, dus besloot ik het zelf te doen.

Tijdens het maken van mijn reflectie- scriptie onderzoek besloot ik deze vorm van interview als uitgangs punt te nemen. Het werd een interview met mezelf. Onbeschaamd en met de nodige zelfspot heb ik uren aan gesprekken met mijzelf gehad en gerapporteerd. Deze vorm beviel mij verassend goed, het heeft mij inzicht en reflectie gegeven op een speelse manier.

Pronken met andermans veren - workshop

Lieve jij,
Durf jij te pronken met andermans veren?

Een onderdeel van mijn afstudeer project was om het experiment, mijn werkwijze te delen met de ander.
Dit deed ik in de vorm van een reeks workshops. De vorm waarin we deden was vrij en speels. De uitnodiging om intuïtief te werken, met onze handen en uit het hoofd.
In samenwerking met elkaar en het materiaal. Proces matig, en zonder gericht eind resultaat.