Terugkijkend op dit afgelopen jaar heb ik voornamelijk doorgrond wat alle jaren op de academie en daarvoor al boven mijn hoofd zweefde. Ik ontwik­kelde in de afgelopen jaren een werkwijze die gaat over samenwerking en verbinding met materialen, handelingen en mensen. Wat ik maak, kan dagelijks verschillend zijn. Maar mijn vertrekpunt is altijd een kern die al in mij zit. Ik hoef er alleen dichtbij te blijven.
Mijn zoektocht naar de betekenis van mode voor mij heeft me dit jaar op een punt gebracht waarop ik het beter kan vormgeven en beschrijven.
Ik heb grote affiniteit met textiel en het verhaal verbonden aan textiel. De term assemblage textiel voelt passend voor mij. In mijn werkwijze probeer ik vast omlijnde kaders los te laten en te werken vanuit een open houding. De richting en vorm die ik kies, ervaar ik elke keer weer als verrassend.

• Ik koop nooit nieuwe materialen en werk alleen met materialen die ik gevonden of gekregen heb.
• De vorm van mijn werk wordt bepaald door het intuïtief en associatief selecteren en combineren van deze objecten en materialen.
• Ik laat me door het materiaal inspireren en het bepaalt hoe ik ermee werk of welke techniek ik toepas.
• Ik zoek tijdens het selecteren van materiaal naar iets vertrouwds en herkenbaars, maar ook naar iets mysterieus dat nieuwsgierigheid opwekt.
• Ik kan iets doorgronden in het materiaal, iets wat niet op de oppervlak­te ligt en het helpt me om een moment of gevoel vast te leggen.

Artist statement

PRONKEN MET ANDERMANS VEREN
Is de titel van mijn afstudeerproject, en tevens een verzamelnaam waaronder ik verschillende kanten van mijn werkwijze uitdiep.

In mijn werk wil ik een nadruk leggen op de werkwijze die ik in de
afgelopen jaren ontwikkeld heb. Deze werkwijze gaat over samenwerking en verbinding met materialen, handelingen en mensen.
Wat ik maak, kan dagelijks verschillend zijn. Maar mijn vertrekpunt is altijd een kern die al in mij zit.
Ik heb grote affiniteit met textiel en het verhaal verbonden aan
textiel. De term assemblage textiel voelt passend voor mij.
In mijn werkwijze probeer ik vast omlijnde kaders los te laten en te werken vanuit een open houding. De richting en vorm die ik kies,
ervaar ik elke keer weer als verrassend.
• Ik koop nooit nieuwe materialen en werk alleen met materialen die ik
gevonden of gekregen heb.
• De vorm van mijn werk wordt bepaald door het intuïtief en associatief selecteren en combineren van deze objecten en materialen.
• Ik laat me door het materiaal inspireren en het bepaalt hoe ik ermee
werk of welke techniek ik toepas.
• Ik zoek tijdens het selecteren van materiaal naar iets vertrouwds en
herkenbaars, maar ook naar iets mysterieus dat nieuwsgierigheid
opwekt.
• Ik kan iets doorgronden in het materiaal, iets wat niet op de oppervlakte ligt en het helpt me om een moment of gevoel vast te leggen.
De plek waar ik werk zou mogen tentoonstellen, zou de afstemming
worden van de manier waarop ik mijn werk presenteer.

Ambities

Ik hoop na de academie een omgeving te creëren waarbij de samenwerking en verbinding met materialen, handelingen en mensen centraal staan. Een experiment van creëren 'een plek waar we allemaal naartoe kunnen verdwijnen, in plaats van anti-alles te zijn of het schrijven van een nieuw manifest, of in plaats van voor als te zijn en het nieuwste te kopen'.
In deze zoektocht hoop ik een vrije ruimte te vinden waarbij makers en plekken mij hierin kunnen ondersteunen en inspireren.

Geleerd tijdens de studie

‘Tijdens de corona pandemie heb ik zeker twee jaar vanuit huis gewerkt. Ik heb eigenlijk nu, in mijn laatste jaar, pas echt het gevoel van studeren. Ik vind het moeilijk me dus echt te meten aan het onderwijs van HKU.
Ik moet wel vaak denken aan toelatingen die ik deed voor andere mode opleidingen. Ik kreeg tijdens zo’n toelating een leeg papier en een cases van een bedrijf, waar ik schetsend een paar ontwerpen voor moest maken. Ik klapte dicht, een soort error. Uiteindelijk heb ik uit het puntje van mijn tenen, onder tijdsdruk, iets geschetst waar ik super ongelukkig van werd. Destijds kon ik nog niet aanraken waarom het niet lukte. Terugkijkend past een vorm van onderwijs (zoals de HKU) waar er ruimte ligt je eigen weg te bewandelen, en waar geen prestatie cultuur heerst beter bij mij’.

Pronken met andermans veren - Assemblage textiel

Elke zaterdag lees ik het volksmagazine. Hier staat altijd een interview in met een bekende Nederlander. Ik betrap mezelf op het feit dat ik af en toe weg droom bij het lezen van deze interviews. Wat zal ik zelf gezegd hebben op deze vragen? Zouden mensen het interessant vinden te lezen over mijn leven? Over dat wat mij vormt, inspireert en fascineert als mens - maker. Hoogs waarschijnlijk kom ik daar nooit achter, dus besloot ik het zelf te doen.

Tijdens het maken van mijn reflectie- scriptie onderzoek besloot ik deze vorm van interview als uitgangs punt te nemen. Het werd een interview met mezelf. Onbeschaamd en met de nodige zelfspot heb ik uren aan gesprekken met mijzelf gehad en gerapporteerd. Deze vorm beviel mij verassend goed, het heeft mij inzicht en reflectie gegeven op een speelse manier.

Pronken met andermans veren - workshop

Lieve jij,
Durf jij te pronken met andermans veren?

Een onderdeel van mijn afstudeer project was om het experiment, mijn werkwijze te delen met de ander.
Dit deed ik in de vorm van een reeks workshops. De vorm waarin we deden was vrij en speels. De uitnodiging om intuïtief te werken, met onze handen en uit het hoofd.
In samenwerking met elkaar en het materiaal. Proces matig, en zonder gericht eind resultaat.