Plastic. Een materiaal dat ons dagelijks op vele manieren van dienst is maar waar we nauwelijks waarde aan lijken te hechten. We beschouwen het als wegwerp materiaal.

Hoewel we ons steeds bewuster worden van de impact van afvalplastic op onze wereld, vergeten we een belangrijk aspect in de strijd tegen plasticvervuiling: iets wat we waardevol vinden gooien we niet weg. Maar hoe kan een materiaal dat gemaakt wordt om weg te kunnen gooien, nog in waarde stijgen?

Anne-May Nijman maakt het haar missie om iedereen die nu nog gedachteloos plastic gebruikt, te laten voelen dat het materiaal meer waard is. Dat doet ze door met haar ‘smeltmachine’, waarvoor afvalplastic de grondstof is, af te reizen naar festivals en evenementen. Door bezoekers zelf te laten werken met hun meegebrachte plastic en ze er tijd en aandacht aan te laten besteden, ontstaat er iets wat doorgaans ontbreekt in onze relatie met het materiaal: emotionele waarde.

In het mobiele atelier gaan bezoekers hun plastic compleet anders behandelen dan ze dat normaal doen. Een verpakking die thuis in de prullenbak was verdwenen krijgt in het atelier alle tijd om te transformeren tot een product met een herinnering en een verhaal. Dat product is gemaakt van afval, maar zo voelt het niet meer.

Voor Oerol 2022 organiseerde Anne-May, in samenwerking met de Jut Fabriek Terschelling, ‘Studio Smeltkroes’; een interactief project waarin plastic dat aanspoelt op het strand van Terschelling centraal stond. Met haar nieuwe project ‘(ver)Vangbaar’ hoopt ze komend festivalseizoen een nog groter publiek te bereiken.