Door intersectionaliteit in de Nederlandse filmindustrie te inderzoeken, heb ik een bodem gelegd voor de korte film genaamd Monachopsis. Monachopsis toont een verhaal van een gebroken ziel die door een rouwproces gaat voordat het tot een punt van een enige vorm van zelfacceptatie bereikt heeft.
De film heeft als doel, meer zichtbaarheid voor zwarte queer vrouwen in Nederland te creëren.

Artist statement

Als curator en programmeur bied ik plek voor verhalen van ongehoorde stemmen, die meer erkenning verdienen. Dit schijnt ook door in mijn persoonlijke werken.

Met Monachopsis hoop ik als voedingsbron te functioneren, waar een gemarginaliseerde groep erkenning uit kan halen. En het tegelijkertijd een homogene industrie aanzet tot erkenning van die groep, en het belang voor ruimte maken.

Ambities

Mijn professionele ambities heb ik al behaald. Werken als curator / programmeur. Daarnaast werk ik hard aan het uitbrengen van Monachopsis. De wens is dat ik hopelijk meerdere mensen, een glimlach bezorgd heb, met de creëerde ervaringen / film.

Verder heb ik geen ambities. Ik hoop in vijf jaar zo gelukkig te zijn, als ik dat nu ben.

Geleerd tijdens de studie

Het belangrijkste dat ik heb geleerd is dat een creatieve studie, de juiste plek is om de juiste mensen te leren kennen. De creatieve industrie is voorname vriendjespolitiek. Door KE heb ik de juiste mensen ontmoet, die jouw naam op het juiste moment, op de juiste plek noemen. De rest is bijzaak.

Monachopsis.

Monachopsis toont een verhaal van een gebroken ziel die door een rouwproces
gaat voordat het tot een punt van een enige vorm van zelfacceptatie bereikt heeft.
Het verhaal is opgesplitst in vier delen die ieder tekenend staan zijn voor een fase
binnen het rouwproces. De delen worden door middel van een poëtische voice over
begeleid.