Er is één probleem: ze durft niet.
Wat als het gat een grote draaikolk is?
Wat als ze door het gat zwemt en voor altijd verdwijnt?
Haar ouders en broertje nooit meer terugziet?
Het publiek duikt in Jips hoofd.
Kunnen de kinderen in het zwembad helpen?
En durft Jip uiteindelijk wel door het gat?
We zijn vertrokken vanuit het thema emoties. Samen met mijn klasgenoot Linde van Dorp en twee bewegers en twee studenten van HKU Conservatorium zijn we door middel van improvisaties en maakopdrachten tot een jeugdtheatervoorstelling gekomen. Wanneer je hart begint te bonken gaat over bang zijn en hoe je daarmee om kan gaan.
Artist statement
Tijdens mijn studie heb ik veel geëxperimenteerd met verschillende thema’s, maakstijlen, doelgroepen en rollen. In het eerste jaar maakte ik een regie over feminisme, in het tweede jaar ging ik bezig met rouw voor kinderen bespreekbaar maken, in het derde jaar gaf ik theaterles aan nieuwkomers en maakte ik een voorstelling over seks en seksualiteit voor pubers en een over scheiden voor basisschoolkinderen. In mijn eindregie staat het thema bang zijn en de emoties die daarbij horen centraal. Als ik kijk naar een overkoepelend iets, is dat denk ik het geëngageerde, maatschappelijke aspect dat ik te allen tijde gebruik ik mijn werk. Of dat nou in een theaterles, een specifieke doelgroep, of in een voorstelling is. Taboedoorbrekende, in de volksmond ‘moeilijke’ thematieken aankaarten en bespreekbaar maken is iets waar ik graag mee werk. Het is niet eens zozeer dat ik bedenk, 'goh ik wil dit moeilijke onderwerp eens aansnijden', het is bijna alsof ik niet anders kan, alsof ik anders ook het nut niet in zie van wat ik doe met mijn vak als theatermaker en docent.
Ik ben goed in mij helemaal onderdompelen in een thema, vaak vanuit een eigen ervaring of fascinatie waarin ik mij ook kwetsbaar durf op te stellen naar de mensen met wie ik werk en het publiek, waaruit vaak een universeel gevoel of ingang ontstaat.
Samen met mijn klasgenoot Linde van Dorp heb ik inmiddels een theatercollectief: De Beladen Parade. Wij ontwikkelen theaterlessen/workshops en bieden jeugdtheatervoorstellingen met een educatief programma aan voor basisscholen. Onze visie is dat we kinderen over thema's willen leren en laten nadenken waar ze op school geen les over krijgen. Zo hebben we al een voorstelling gemaakt en gespeeld over scheiden en zijn we nu bezig met het thema angst. Ik neem in dit collectief zowel de rol van maker, speler en educator in en ik schakel voortdurend tussen die drie rollen. Dat maakt mijn werk uniek: wat ik maak of ontwikkel bekijk ik altijd vanuit meerdere rollen en dus perspectieven. Daarbij vergeet ik nooit het perspectief van de doelgroep waar ik het voor (of mee) maak.
Ambities
Ik wil heel veel mooie theatervoorstellingen maken en spelen met mijn theatercollectief De Beladen Parade. Manieren hebben gevonden hoe je de doelgroep al kan betrekken en ontmoeten in het maakproces in plaats van pas bij het spelen. Heel veel verschillende soorten kinderen met verschillende leeftijden hebben ontmoet. Nieuwe dingen hebben geprobeerd, buiten mijn comfort-zone. En vooral heel veel lol en plezier behouden in alles wat ik doe.
Geleerd tijdens de studie
Dat alle rollen die ik heb aangeleerd tijdens de studie met elkaar vervlochten zijn en elkaar voeden. Als docent gebruik ik mijn spelerschap, tijdens het maken zet ik mijn docentschap in, als ik les geef maak ik ook etc... Dat ik als theaterdocent en -maker vaak de eerste aanraking ben voor mijn leerlingen of deelnemers met theater. Dat ik daarin een bepaalde verantwoordelijkheid draag. Dat wij de brug zijn voor de theatersector, wij brengen nieuwe generaties liefde voor theater bij. Wij zijn onmisbaar!
"Ja dat doe je gewoon intuïtief"
Als je interesse hebt in mijn onderzoek, stuur me dan een mailtje. Dan stuur ik het onderzoek naar je op en klets ik er graag met je over!
