Mijn bovenbuurvouw Lijda is de dochter van de zevende zoon van een herenboer. Via haar leerde ik over de rijke en roerige geschiedenis van het Oldambt, een streek in het noordoosten van de provincie Groningen. De voormalige 'Graanrepubliek' kende in de twintigste eeuw haar ondergang. De omslag in de landbouwsector die daaraan ten grondslag lag voorziet de huidige boerenprotesten en stikstof problematiek van een sociaal-historische context. Ook in cultureel opzicht is de geschiedenis van de regio relevant. Het hangt namelijk samen met een actueel en complex vraagstuk wat in mijn eindexamenwerk centraal staat: dat van beschadigd en verdwijnend erfgoed in Groningen.

Binnen de master Crossover Creativity aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) heb ik de parallellen tussen kunst, erfgoed en technologie verkend. Ik nodig de toeschouwer uit in die gemeenschappelijke ruimte te stappen. Om te worden betrokken bij dat wat 'in 't verluus' dreigt te raken. Om samen de schade op te maken.

Artist statement

Het betrekken van verschillende disciplines en expertises rondom een erfgoed vraagstuk betekent ook een brug slaan tussen overtuigingen, methoden, jargon en dialecten. Om steeds opnieuw de vertaalslag te maken die daarvoor nodig is, komt culturele denk- en maakkracht goed van pas.

Ambities

Ik droom al jaren van een eigen souvenir winkel. Zo eentje die verbeeldingskracht aanwakkert en voorziet in performatieve en zintuigelijke ervaringen met erfgoed. Souvenirs die zijn ontworpen vanuit de overtuiging dat iédereen creatief is.

Hier een snelle beschrijving van mijn toekomstige business - in het Engels natuurlijk - die wel erg lekker glijdt vind ik zelf:
"SOUVENEAR - is an art and heritage practice that fosters engagement with historical environments.The practice works on conceptual preservations, heritage-making and digital methods and tools in public and virtual space." (Copyright).

Mijn voornaamste ambitie is om vooral te blijven leren, als Crossover Creative en erfgoed professional, en op mijn manier een steentje bij te dragen aan het beheer van verdwijnend erfgoed.

Geleerd tijdens de studie

In de laatste week voor mijn deadline stuurde diezelfde bovenbuurvrouw mij een filmpje door. Met vallen en opstaan baant haar zes maanden oude neefje zich een weg door de woonkamer. "Ik moest zo aan je denken toen ik dit zag. Houd moed en veel plezier."

Deconstrueren, ontleren en kaders afbreken om tot nieuwe vormen, spelregels en creatieve vaardigheden te komen. Een stap terug doen, toch doorzetten. Baby Abel is een passende metafoor voor het proces wat ik persoonlijk en professioneel heb doorlopen. En dat niet alleen, ook voor de dynamiek waar ik geen genoeg van kan krijgen: die van het afbreken en het maken van erfgoed.

De speelse blijmoedigheid waarmee Abel elke val te boven komt is (voor iedereen) een reminder om als het tegenzit hoe dan ook slagen te blijven maken: "T het nog nooit zo donker west, of 't wer altied wel weer licht", zeggen ze in Groningen. Niet voor niets wenste Lijda mij in de spannende dagen voor de deadline óók plezier toe. Als dat geen epic win is?

Overzicht van publicaties / exposities / prijzen / concerten / voorstellingen etc.

-

Een steentje bijdragen

In het onderzoeks- en ontwerpproces verkennen we de toepassingen van creatieve technologie om nieuwe vormen van behoud en betrokkenheid bij de monumentale herenboerderijen in Oldambt te creëren. Uit de treffende bijnaam, de 'Huilende Bruiden', blijkt een notie van het aanstaande of dreigende verlies en een besef dat het niet mogelijk is om alles te behouden.

Naast het ontwikkelen van een artistieke tool wordt een uitwisseling tussen de creatieve en erfgoed sector bevorderd. Een eerste tastbare herinnering aan de samenwerking is een tech-, kunst- en erfgoed-begrippenlijst voor crossovers, voor nu en later.