Diversiteit en inclusiviteit

Silent Waters

The presenter has activated the presenter mode. Would you like to follow?
Follow presenter
You are following the presenter.
Stop following presenter
Silent Waters is een korte film over een vader en een dochter in Bosnië en Herzegovina, 1992. We zien hoe hun sterke band wordt beïnvloed door de opkomende Joegoslaviëoorlog; een oorlog waarin je identiteit je lot bepaalt.

Het perspectief van Bosnische slachtoffers van de Joegoslaviëoorlog is sterk ondergerepresenteerd, met name in Nederland. Deze film vertelt een universeel verhaal over identiteit, familie en vriendschap, gebaseerd op de ervaringen en verhalen van Bosnische slachtoffers zelf.

Artist statement

Ik zet in mijn films graag de subjectieve belevingswereld van een karakter recht tegenover de realiteit zoals we die in sociaal-realistische dramafilms vaak zien. Hierbij ga ik op zoek naar romantiek binnen een confronterende context, en neem die twee uitersten als startpunt om een dramatisch conflict op te baseren. Ik vind het belangrijk dat mijn films verder reiken dan de fictionele wereld waarin het verhaal zich afspeelt en een zekere maatschappelijke impact hebben. Dit doe ik door verhalen te vertellen die roepen om aandacht, en wanneer deze buiten mijn eigen ervaring liggen, ze eerst grondig te onderzoeken.

Ambities

De komende tijd wil ik mijzelf blijven ontwikkelen als regisseur en scenarist en hoop ik met veel mensen te kunnen samenwerken aan eigen en andermans projecten. Hoewel mijn grootste focus op fictie zal blijven liggen wil ik ook gaan experimenteren met andere of vernieuwende vormen van filmmaken. Denk aan documentaire, maar ook interdisciplinaire en experimentele projecten. Op korte termijn zal ik aan de slag gaan met een nieuw plan voor een (korte) fictiefilm en hoop mijzelf daarnaast te ontwikkelen als regisseur binnen de commerciële industrie.

Geleerd tijdens de studie

Op de HKU heb ik vooral geleerd wat de waarde is van makerschap; hoe presenteer ik mijzelf als maker, en wat maakt mij ‘uniek’? Door mijn eigen makerschap te gaan onderzoeken, testen en daarmee ontwikkelen ben ik er stukje bij beetje achter gekomen wat voor werk ik wil maken. Plotseling waren het niet de films, maar de makers die mij inspireren.

Het belangrijkste wat ik mee neem van mijn studie aan de HKU is het netwerk en de praktijkervaring die ik opgedaan heb in het werkveld, maar ook zeker in samenwerking met medestudenten. Ik leer het meeste door te doen, en daar ben ik de afgelopen vier jaar, ondanks de beperkingen die Covid met zich meebracht, gelukkig continu mee bezig geweest.