Er is een liedje dat je moeder vroeger voor je zong

Ruimtelijke- en video installatie over nostalgie naar de kindertijd, verlangen naar veiligheid en geborgenheid en de onvermijdelijkheid van het volwassen worden. In de installatie komen videowerken en decorstukken samen, zij creëren een dromerige fantasie wereld. In de videowerken spelen dierenpersonages, gespeeld door mensen in kostuums, de hoofdrol. Zij verbeelden volwassen figuren die verloren en teleurgesteld zijn geraakt in hun leven. De dieren hebben zich niet helemaal kunnen wortelen in de maatschappij, of hebben moeite met het volwassen zijn. Visueel gezien probeer ik terug te gaan naar het gevoel wat ik had als kind. Naar toen de wereld net iets magischer en wonderlijker was was dan hoe ik de wereld nu ervaar.
Deze herinnering en gevoel aan toen probeer ik bij mezelf en de kijk her op te roepen.

Artist statement

Ik werk graag met verschillende media en materialen, zoals film, installatie, miniatuur en absurdistische (dieren) kostuums. Deze elementen breng ik samen tot dromerige fantasie werelden waarbinnen ik verhalen kan vertellen door middel van worldbuilding en storytelling. De verhalen die ik vertel weerspiegelen mijn innerlijke wereld en zijn veelal persoonlijk. Ik ben momenteel vooral geïnspireerd door nostalgie en veiligheid van vroeger. Maar ook door de angsten die horen bij het ouder worden in deze maatschappij.
Ik werk graag met lowbudget materialen en ik vind het mooi deze materialen op zo’n manier te gebruiken dat ze zowel betoveren, als zichtbaar in de textuur blijven. Mijn werk is intuïtief van aard en vaak ook een tikkeltje absurdistisch en humoristisch.

Geleerd tijdens de studie

Tijdens mijn studie IMT heb ik vooral leren ontdekken wie ik ben als persoon en wat ik graag wil maken en vertellen. Ik ben begonnen als filmmaker bij Audiovisuele Media en vervolgens overgestapt naar de opleiding Image & Media Technology, hier heb ik de vrijheid gevonden om met veel verschillende media te experimenteren. De studie jaren zijn een zoektocht geweest, die nog niet ten einde is, maar die wel steeds meer vorm begint te krijgen. Ik merk nu dat alle verschillende skills die ik heb geleerd bij beide opleidingen, stage, en daarbuiten nu langzaam samenkomen in hun eigen unieke vorm.

‘Innekeer’ is een audiovisuele live-performance, een muzikale en visuele reis door verschillende dromerige en melancholische werelden. Deze performance is een samenwerking geweest tussen Max van Westerop en Lucie van Collem. Innekeer gaat over het besef van eindigheid van het bestaan en het onderdeel zijn van een groter geheel, dat ondoorgrondbaar en mystiek van aard is. Aan dit besef zit het gevoel van verdriet en rouw verbonden, omdat je weet op een dag afscheid te moeten nemen van het bestaan zoals je dat gekend hebt, als een gevoel van rust en vertrouwen in het grotere geheel der dingen. Alles in de natuur ontstond voordat jij er was en zonder jouw invloed en dit zal blijven voortbestaan, ook na jouw eigen bestaan.